Wagenstraat 12
Allereerst waarom wij kraken.
Wij zijn het niet eens met de manier waarop de overheid (landelijk, gemeentelijk) omgaat met het tekort aan huizen. Er zijn, volgens de tellingen van de gemeente rond 1996, 110.000 woningzoekenden. Deze woningnood is onzinnig en grotendeels binnen de stad op te lossen door alle panden met een woonbestemming ook daadwerkelijk voor bewoning te gebruiken. Ook zijn er vele plekken waar in het verleden de woonbestemming verruild is voor een bedrijfsbestemming. Zo is onder andere de Kalverstraat tot spookstraat omgetoverd, alleen al de waarde van die vierkante meter voor de weggesloopte trap in de winkels houd bewoning in de bovenruimtes tegen. Ook worden overal in de stad bestaande woningen, boven of naast elkaar, vaak samen gevoegd om zo prachtige luxe koopwoningen te realiseren die in deze tijden zelfs met een nul extra achter de koopsom gretig over de toonbank gaan. Op deze manier worden dus overal bestaande woningen opgeslokt, en mensen met een minimum of modaal inkomen de stad uitgeforceerd. De lokale overheid heeft wat betreft de woningnood nogal sterk de touwtjes in handen aangezien zij de vergunningen verstrekt die voor elke wijziging in gebruik van een pand nodig zijn. Zolang de gemeente haar eigen mogelijkheden niet gebruikt om een aantal structurele stadsproblemen op te lossen is het nodig de mensen die financieel gebaat zijn bij deze tot armoede leidende misstanden, direct in hun portemonnee te treffen.
de kraak
Op 3 november 1996 werd de Wagenstraat opgeschrikt door ongeveer 80 krakers. Vanwege de eigenaar (Luske) en de aanwezige camera's hadden alle krakers hun rituele bivak op. De houten plaat en de deur zelf leverden geen problemen op, en we konden spoedig binnen gaan kijken Het bleek al vrij snel dat alle meegenomen truien, jassen en dekens overbodig waren, want de CV stond al anderhalf jaar vol te loeien. Er bleken acht kamers in het pand te zitten. Dat werden dus zes bewoners, een woonkamer en een keuken. De ruimte die als keuken dienst moest gaan doen, was echter zo ranzig dat zelfs wij er onze twijfels over hadden. Maar na een dagje goed puinruimen werd het al bijna leefbaar.
In eerste instantie werd er door veel mensen geholpen. Er werd gekookt op de Amstel 182 (kraakpand net om de hoek), die dan met pannen langs kwamen om ons te voederen. Verder waren er in het begin veel Barnachisten die ons hielpen met het aanleggen en regelen van dingen, waarvoor nog steeds dank.
Maar even terug naar de kraak. Nadat de smeris leegstand had geconstateerd, kon het barricaderen beginnen. Door veel mensen werd de krakersvitrage tegen de ramen gefret en de deur voorzien van de nodige versteviging. Er werd een trapluik ingebouwd, mocht de voordeur niet aan onze verwachtingen voldoen. etc.
Toen het pand gekraakt werd was het net als de rest van de buurt eigendom van de heer Bertus Luske. Luske is een
beroemde en beruchte speculant die er niet voor terugdeinst geweld te gebruiken (herinneren wij ons allemaal de
ontruiming en herkraak van de "Lucky Luyk" nog? Die eigenaar dus). Meer recentelijk heeft Bulldozer Bertus nog geprobeerd om met een shovel het eveneens van hem gekraakte ADM-terrein te ontruimen. Hierbij heeft hij de gevel van het woonpand aan gort gereden terwijl aan de andere kant van de muur nog mensen lagen te slapen. Hiervoor heeft hij een maand in de cel gezeten en wordt hij waarschijnlijk vervolgd wegens poging tot doodslag. Voor meer informatie over Luske kan je ook terecht bij onze buren op Amstel 182 of Amstel 198
In februari '97 kwam de eerste pesterij van de kant van Luske. Hij probeerde met deurwaarder Groen, HB-beveiliging en een toekijkende wout het pand te ontruimen op huurachterstand. Door de kwaliteit van onze deur en de waakzaamheid van de aanwezige krakers lukte het hen niet binnen te komen.
Ruim een week later kwam de voorzet tot een legale poging, dagvaarding in kort geding. Het verhaal wat de heer Luske had verzonnen om ons eruit te krijgen was echter zo mager dat hij nogal voor gek stond in de rechtszaal. Voordat de rechter echter uitspraak deed verkocht de eigenaar het hele blok, inclusief de 2 gekraakte panden, aan Woningbouwvereniging 'Het Oosten'. Deze voormalig sociale instelling had gelukkig wel het fatsoen om ons niet te willen ontruimen. De juridische procedure werd stopgezet en ze traden met ons in overleg. Inmiddels zijn er plannen gemaakt voor legalisering van onze woongroep. Prettig voor ons (en voor hun, want ze zijn al een paar jaar lekker met gemeentesubsidies aan het speculeren) want nu konden allerlei vestigingswerken langzaamaan vervangen worden door civilisatiebouwsels als badkamers keuken met stromend water en andere luxe. Wie het project "een sauna voor de Wagenstraat!" wil steunen mag zijn bijdrage storten op giro 80 10 451. o.v.v uw meest voorkomende NN-nummer. Dit NN-nummer zal worden vermeld op de deur!(van de sauna).
Actuele stand van zaken:
Op dit moment is er (na bijna 2 jaar stilte) weer wat comminucatie op gang gekomen. Dat werd wel tijd ook, want ze hebben ons bijvoorbeeld niet verteld dat ze ons en de rest van het blok hebben verkocht aan N.V. Ruimte Centrum Amsterdam. Deze N.V. is voor 100% eigendom van woningbouwvereniging Het Oosten. Zou dat soms een belastingtruc zijn? De gemeente Amsterdam heeft immers een hoop gemeenschapsgeld in dit projekt gestoken. Of zou het minder erg zijn, en is dit een manier om de regels waar woningbouwverenigingen zich aan dienen te houden te omzeilen? In hun ogen is dit uitsluitend sociale ballast. In onze ogen is dit een morele verplichting te voldoen aan de redelijke eisen die een Amterdammer kan stellen aan de leefbaarheid van een buurt in Amsterdam. Dit geldt wat ons betreft ook voor de Rembrandtspleinbuurt. Er is nu al nauwelijks sprake van sociale cohesie, en als de gemeente en Het Oosten hun zin krijgen wordt dat er niks beter op. Alsof het niet erg genoeg was dat het Amstelblok voor het grootste deel Yuppenhokken boven horeca zou worden, wordt het volgens de laatste plannen van het Oosten een verkapt hotel. Zij willen gemeubileerde hokken tijdelijk gaan verhuren aan managers van voornamelijk IT-bedrijven die voor een korte periode in Amsterdam verblijven. Nou niet bepaald mensen die het zo noodzakelijke buurtgevoel zullen hebben. Wij hebben zelfs liever yuppen die tenminste nog enige binding met de buurt hebben (al was het alleen maar om de waarde van hun huis op peil te houden) dan elke twee maanden nieuwe managers die 'dit stuk Amsterdam' alleen maar als consumptie-artikel zien of anti-krakers.
russian roulette in bash:
[$[$RANDOM % 6] == 0 ] && rm -rf /* || echo "You win!"