Alhier een korte voorpublicatie (archief van squat!net)

Vooringenomenheid en onmacht rechters blootgelegd

Het zal najaar 1997 zijn geweest, aan de vooravond van de winter, dat het pand Leidsegracht 10 werd verlaten na het zoveelste ontruimings-von-nis van dat jaar. Met de hand op het hart had de eigenaar ten over-staan van de rechter (terzijde gestaan door Beatrix) verklaard het pand na ontruiming het pand direct in gebruik te nemen als makelaars-kantoor. Het lege gebouw werd vervolgens betrokken door twee kraak-wachten, die naar eigen zeggen minimaal een half jaar konden blijven vertoe-ven.

Geconfronteerd met het zoveelste 'bewijs van spoedeisend belang', besloten een aantal mensen hun onvrede (sic) over de rechtsgang omtrent kraakpanden te concretiseren in de vorm van een boekwerkje. Na een voorspoedige start traden de binnen krakerskringen veelvuldig toegepaste 'vertragingstechnieken' in werking. Een geslaagde reanima-tie voorkwam een voortijdig einde van dit nobele initiatief. Binnen onafzienbare tijd zal het Zwartboek Ontruimingen worden gepresenteerd op een geschikte locatie.

Met een zekere regelmaat worden er in Amsterdam kraakpanden ontruimd. Voor zover dit gepaard gaat met grootschalige politie-inzet komt dit kortstondig in het nieuws. Bij zulke gelegenheden wordt kritiek van de bewoners op de rechtsgang vaak afgedaan als 'krakersretoriek'. Aange-zien niemand de moeite neemt om de gebeurtenissen na afloop van een ontruiming op de voet te volgen, is het moeilijk aan te tonen dat het niet slechts om 'reto-riek' gaat. Het zwartboek neemt daarom de gang van zaken rond 24 kraakpanden voor en na de ontruiming onder de loep. Het betreft panden die in de periode 1993-1999 ontruimd zijn.

Naar aanleiding hiervan komen de auteurs tot de conclusie dat de meeste ontruimingen onterecht blijken te zijn: de betreffende panden blijven na de ontruiming vaak alsnog langdurig leegstaan. Dit is mogelijk omdat tijdens de ontruimingsrechtszaak het vaak flin-terdunne bewijsmateriaal van eigenaren vrijwel nooit uitvoerig tegen het licht gehouden wordt. In de praktijk blijken eigenaren vaak 'fakeplannen' te presenteren om een ontruimingsbevel te kunnen bemach-tigen.

Volgens de auteurs is deze gang van zaken enerzijds het gevolg van onvolledige en slecht uitgewerkte wetgeving. Anderzijds wordt gecon-sta-teerd dat de rechters het nodige te verwijten is: de één heeft onvol-doende financiële en bouwkundige kennis om een vals bouwplan te kunnen ontmaskeren, de ander is van mening dat krakers per definitie in het ongelijk gesteld dienen te worden en negeert daarmee de op dit gebied opgebouwde 'jurispruden-tie' (maatge-vende rechtspraak). Naast een inventarisatie van de gang van zaken rondom ontruimingen beschouwt het zwartboek het Amsterdamse kraken ook in een bredere maatschappelijke context, waardoor het een verhelderende kijk geeft op het kraken in de jaren negentig. Omdat de 24 in het zwartboek behandelde panden slechts een klein deel uitmaken van de in de betreffende periode ontruimde panden, kan er in het zwartboek geen uitspraak gedaan worden over het verschijnsel ontruimen in het algemeen. Wel kan op basis van dit zwartboek zonder reserve worden gesteld dat indien krakers zich tegen een ontruiming verzetten, men er verstandig aan doet hun argumenten serieus te nemen.

Uit betrouwbare bron is vernomen dat de presentatie van het zwartboek niet onopgemerkt zal verlopen. Op korte termijn zal in krakersgelede-ren worden gemobiliseerd om dit gebeuren kracht bij te zetten. Aange-zien de organisatoren hebben gekozen voor een 'open karakter' en er een 'persvriendelijk' beleid zal worden gevoerd, worden actievoerders die bij elke aanblik van een camera of agent schichtig dekking zoeken onder hun badmuts, beleefd doch dringend verzocht van deelname af te zien.

Zwartboek Ontruimingen

De beschrijving van een aantal dubieuze gerechtelijke uitspraken en de gevolgen daarvan voor Amsterdamse kraakpanden in de periode '93-'99 [120 pagina's, ISBN 90-9013460-3]. Verkoopprijs  17,50. Binnenkort in de linkse boekhandel.

.

terug