Op zondag 27 juni 1999 is het pand gelegen aan Amstel 134-136/Paardenstraat 2, beter bekent als "Het Paard van Aemstel", herkraakt.

Na de laatste kraak in de periode eind 97-begin 98 is er niets structureels met het pand ondernomen en heeft ook de gemeente geen stappen ondernomen om het pand van z'n verkrotting te redden.

Het pand geniet een lange geschiedenis van ontruimingen, leegstand, kraken, speculantie, beslagen en verkrotting. Al in 1976 werd het door de brandweer als pension brandonveilig verklaard. Pas in september 1982 werd het om die reden dan ook daadwerkelijk ontruimd. In augustus van het daarop volgende jaar werd het pand voor de eerste maal gekraakt. Het werd echter al na twee dagen ontruimd. Kort daarop volgde de eerste herkraak van het pand.Het betrof hier de kraak van een gedeelte van het pand. De ouders van de toenmalige eigenaar Van Oostenbrugge bewoonden het niet gekraakte gedeelte. Ook deze kraak bleek niet van lange duur. Nadat er door de gemeente besloten was dat het door de krakers bezette gedeelte van het pand onbewoonbaar verklaard moest worden is het door de M.E. op 3 oktober 1983 ontruimd.

Vervolgens vestigt Van Oostenbrugge er een studenten kamerverhuur, wat blijkbaar wel mogelijk is gezien het feit dat de gemeente geen stappen onderneemt het kamerverhuurbedrijf te sluiten. Eind november 1986 ontruimt de eigenaar de studenten eigenhandig, nadat hen de huur werd opgezegd. Ze weigerden te vertrekken, omdat ze vernomen hadden dat de plannen van Van Oostenbrugge om wederom een hotel te beginnen door monumentenzorg al in april afgewezen was.

Ondertussen is dhr. Wind de nieuwe eigenaar geworden. Van Oostenbrugge blijft echter financieel mede-eigenaar. Dit luidt een periode van juridische onduidelijkheden en beslagen in. In de opeenvolgende 11 jaar staat het pand feitelijk leeg en wordt het uiteindelijk inwendig grotendeels uitgesloopt. De een na de ander laat beslag leggen op het pand. Wind op Van Oostenbrugge en vice versa vanwege onderlinge ruzie, ene Babajeff op Van Oostenbrugge vanwege schulden en Batavia b.v. (lees: Peters en Van Der Vloodt, de krottenkoning) op Wind.

Op 23 november 1997 kraakt een groep studenten het pand en gaan zij in onderhandeling met Wind om te kijken wat de eventuele mogelijkheden tot legalisatie voor studentenwoningen zijn. De stichting Diogenes is mede onderhandelaar in het belang van de krakers. Een vroegtijdig ingrijpen van de kant van de gemeente Amsterdam blokkeert echter verdere onderhandeling, aangezien het pand dan inmiddels wederom op brandonveiligheid en instortingsgevaar ontruimd is.

Het lijkt er dus op dat er in de nabije toekomst vanwege deze padstelling niets met het pand ondernomen zal worden. Ook de gemeente die van een dergelijk rijksmonument de historische waarde zou moeten kunnen inschatten heeft tot nu toe geen enkele stap ondernomen om het pand te behouden. In tegen deel, door zich telkens weer voor het karretje van de eigenaren te spannen is de gemeente mede schuldig aan de verkrotting van dit pand. Ook pogingen tot legalisatie van de krakers zijn door vroegrijdig ingrijpen verijdeld.

Deze nieuwe bezetting is dan ook gedaan juist uit protest rond de gang van zaken. Wij eisen onteigening van het pand door de gemeente en verbouwing van het pand tot betaalbare woningen voor studenten, mensen met weinig inkomen en/of bejaarden.

Het zogenaamde instortingsgevaar is door stut werkzaamheden inmiddels verholpen. Aan de brandonveiligheid wordt vanaf de eerste dag van de kraak hard gewerkt en zal eventueel in samenwerking met de brandweer opgelost worden.

Met strijdbare groet,

De actievoerders.

squamb

terug