Ik was een van de krakers van het pand aan het stationsplein in Nijmegen en wil hierbij reageren op een tekst verschenen op deze mailinglist(de kraken-maillijst, squat!net). Vooraf wil ik wel melding maken van mijn selectieve geheugen, om verdere misverstanden te voorkomen, dan maar. Inderdaad, wij hebben het genoemde pand dit jaar vrijwillig verlaten. Maanden nadat we het in bewoning hadden genomen, vernamen we van de problemen van de huurder van het door ons bewoonde pand. De huurder werd door de eigenaar van ons stulpje juridisch aansprakelijk gesteld voor onze kraakactie. De rechter besliste dat als wij niet voor 1 december jl. ons rechtmatig gekraakte huis hadden verlaten, het huurcontract van de Arbeidsvoorziening zou worden vernietigd. Dit had onvermijdelijk ook het einde betekend voor onze bewoning van het pand. De eigenaar had zeer zeker een andere gegadigde als nieuwe huurder gevonden en in dat geval

zouden wij kansloos zijn geweest. Wij hebben derhalve besloten in te gaan op het aanbod van de huurder om ons maar liefst 25.000 gulden toe te kennen in ruil voor ons vertrek. Bewoning van het pand door ons bleek niet lang meer voort te zetten en dus besloten wij te kiezen voor de oprotpremie (aldus de woorden van de laffe, smeerlapperige (want anonieme) schrijver van het stuk waarop ik reageer) die beschikbaar was gesteld en door ons zal worden aangewend om binnen de stad de idealen van de scene te verwezenlijken dan wel dichterbij te brengen. Zo konden we ook onze eigenlijke ideologische vijand, de speculerende eigenaar van het pand, de BV Water, die zijn huurder had gesommeerd de gekraakte ruimtes leeg te laten staan en een probleem maakte van onze gekraakte bewoning van die ruimtes, frustreren ten behoeve van zijn slachtoffer, de firma Arbeidsvoorziening. Bewoning was als gezegd niet lang meer mogelijk geweest en bovendien was onze bewonersgroep onderling te zeer verdeeld door tweespalt om een uiteindelijke ontruiming succesvol te kunnen voorkomen of vertragen. Een enkele wel degelijk zeer eerzame persoon, had zelfs het zinkende schip al weken eerder verlaten om toevlucht te nemen tot een aangehouden studentenkamer en te azen op een plek in het mooiste, ruimste en op dat moment tamelijk zekere kraakpand de Autonome Republiek Nijmegen, Hatert En Malden (ARNHEM). Maar hier mag niemand ook maar iets op aanmerken, want dan zal ik, op mijn beurt, deze scherprechters/sters typeren als politiek incorrecte of zelfs a-politieke krakers. Ik ben namelijk redacteur van het toonaangevende glossy magazine van autonoom Nijmegen genaamd Buskruit en mijn pen is scherp! Zeer scherp! Neem in gedachten een zeer scherpe injectienaald, spuit hem leeg in je bloedbaan om de scherpte in alle hevigheid te voelen en je weet: zo scherp is de pen van mij, en laten we zeggen, mijn naam is Wouter! Mijn handschrift is niet voor niks moeilijk lezen nadat ik als in een roes zo snel mijn stukjes in Buskruit heb geschreven! Als je dat maar weet! I m tough, man. I m tough. Het lijkt me om te besluiten duidelijk dat we het Stationsplein niet hebben gekraakt om er financieel beter van te worden. Als gezegd, ik heb een bijzonder selectief geheugen, maar als ik het goed heb, heb ik hoogstpersoonlijk overlegd met andere scene-bonzen of zij het wel kies vonden het geld aan te nemen. Van geheimhouding was dus totaal geen sprake. Ik hoop dat de bonzen die ik net aanhaalde deze vage herinnering kunnen bevestigen, want mijn geheugen is niet al te best. De enige redenen dat wij nog geen geld hebben toegekend aan goede doelen zijn dat wij nog geen aanvragen binnen hebben, de administratieve rompslomp nog niet op orde is omdat ik recent weinig contact heb gehad met mijn toenmalige en huidige huisgenoten en wij ons zijnde ambitieuze studenten moesten voorbereiden op tentamens. Het geld bevindt zich nog altijd in het bezit van onze advocaat (dus niet van onszelf!) en verzoeken om financiële bijstand bij links-radicale acties zien wij alvast met graagte tegemoet op mijn e-mailadres wouterhypo@hotmail.com (alsjeblieft niet spammen deze keer!), op ons nieuwe woonadres aan de Ludwiglaan of natuurlijk in ARNHEM, waar één van ons met open ogen en armen ontvangen is, zodat zij nu drie kamers tegelijkertijd bewoont! Ra-ra hoe kan dat? Dat leg ik wel uit de volgende keer!

Reacties? Graag! Bij voorkeur op het genoemde hotmailadres of anders op deze mailinglist

Groetjes, uw aller Wouter

maillijst

terug