mislukte kraak leidt tot twee arrestanten en een bijna-inval

Op donderdag 15-7-99 vond er een kraak plaats aan de Spuistraat 13 in Amsterdam. Een veertigtal krakers braken onder toeziend oog van de buren tevens eigenaren het pand open. Een leegstandskontrole-ploeg vloog naar binnen, terwijl buiten de overige krakers stonden te ruzieen met de huisbaas. De leegstandskontroleploeg trof enkele etages met wat bouwmaterialen en meubels aan. Ook stond er een lege, uitgeschakelde koelkast. De kontroleploeg konkludeerde dat het onduidelijk was of het pand in gebruik was of niet en besloot het pand niet te kraken. Buiten was de situatie ondertussen enigzins uit de hand aan het lopen. De eigenaar had een stalen staaf gepakt en probeerde de krakers de aftocht te verhinderen. Krakers probeerden hem nog duidelijk te maken dat de schade aan het slot vergoed zou worden. Dit voorstel drong niet helemaal tot hem door. Toen de krakers weg waren, kwam de politie. Deze arresteerde twee omstanders om onduidelijke redenen. Ook zetten ze de achtervolging in met de lange lat achter iemand die blijkbaar bij de kraak was. De politie schopte toen tegen een deur van een nabijgelegen kraakpand aan de Nieuwendijk, in de veronderstelling dat diegene daar naar binnen was gevlucht. De bewoners weigerden echter te openen. Het was niet duidelijk wie ze zochten en waarvoor, dus de politie was niet welkom. Later werd opgevangen dat diegene gezocht werd wegens gijzeling. Dat daarvoor de eigenaar van het pand beter een tijdje in de cel had kunnen verblijven, hij probeerde immers de krakers het pand in te duwen, was nog niet tot het blauw op straat doorgedrongen. Onder toeziend oog van winkelend publiek stroomde het blauw toe. Uiteindelijk was de politie zo wijs te vertrekken, zodat de potten en pannen tenminste op het gasfornuis konden blijven staan en niet gebruikt hoefden te worden om een belachelijke inval af te wentelen.

Een klein gedeelte van de kraken gaat fout. Daarbij wordt er over het algemeen afgesproken met de benadeelden dat de schade vergoed wordt. Doordat het blauw graag alles wil regelen met boetes, arrestaties en celstraffen, wordt deze mogelijkheid meer en meer afgesloten. Op de vraag van krakers wat zij fout hadden gedaan antwoordden enkele agenten dat ze al strafbaar waren omdat ze geboren waren. Dit tekent de sfeer in de stad de laatste tijd. De zero-tolerance zou het kraken niet horen te raken. Men mag immers leegstaande ruimtes kraken en er zijn voor de meeste zaken zelfs binnen hun systeem niet politionele middelen om 'problemen' op te lossen. Door de overmatige sponsoring van de politie moeten ze echter bewijzen dat ze nodig zijn en komt het goed uit dat ze weer eens ergens mogen slaan.

Een mooi voorbeeld hoe het anders kan, was de meest mislukte kraakgroep van Amsterdam uit de jaren negentig. De kraakgroep Rivierenbuurt, watergraafsmeer en Weesperzijdestrook (RWW) heeft slechts een handvol kraken op hun naam. Deze gingen over het algemeen mis en stonden de krakers in de woonkamer van iemand. Het nagebrachtte bloemetje en de gerepareerde deur maakten veel goed waarmee de kraakgroep erg polulair werd, maar bijna geen ruimtes door middel van kraak in gebruik wist te stellen. Het allerbeste is natuurlijk blunder-kraken te voorkomen, maar in een enkel geval lukt dit niet.

squamb

terug