Hoewel het aantal kraken niet eenvoudig in cijfers te vatten is -omdat de politie niet eenduidig registreert en omdat krakers dikwijls alleen de eigenaar van het pand op de hoogte stellen- is er sprake van een kraakgolf, stellen kraker B. Thijs (32) en oud-kraker H. Matheeuwsen (43). Zij zeggen dat op grond van hun contacten met jongeren die willen kraken en hen om raad vragen. Thijs houdt 'krakersspreekuur' waarin hij juridische adviezen geeft en krakers op de hoogte stelt van hun rechten en plichten. Matheeuwsen komt via zijn werk voor het Vredesbureau veel in contact met krakers.

Volgens Thijs en Matheeuwsen is de nieuwe generatie krakers vaak erg jong (zeventien jaar is geen uitzondering) en interesseren ze zich niet voor politiek. Dikwijls hebben ze geen duidelijk doel voor ogen en ontbreekt het aan lange-termijn plannen. Een groeiend deel kraakt naar eigen zeggen voor de 'fun' en voor de 'kick', maar volgen Matheeuwsen is dat slechts een houding.

Hij maakt zich zorgen over het zwervend bestaan dat sommige jongeren er op na houden. 'Voor deze jongeren is kraken geen lolletje, maar een noodzaak om een dak boven hun hoofd te hebben. Ze kopen het af door 'fun' met pillen en drank', aldus Matheeuwsen.

Los zand

Matheeuwsen, socioloog en zelf wonend in het gelegaliseerde kraakpand Burgers aan de Hertogstraat, stelt dat de kraakbeweging van weleer is veranderd in los zand. Net zomin als de milieubeweging en de vredesbeweging de maatschappij hebben kunnen veranderen, is de kraakbeweging daarin geslaagd. 'De maatschappij is sterker gebleken dan het tegengeluid', zegt Matheeuwsen, 'en zodoende heeft de maatschappij de beweging veranderd.'

Eindhovens dagblad, maandag 11 december 2000

terug